La madre, exhausta por los dolores del parto, lo mira con cariño. Es tan pequeño, rollizo y sonrosado…
Al momento, horrorizada, lo ve todo: sabe el accidente que tendrá, presiente el dolor físico desgarrador, percibe las secuelas y el tormento psicológico, intuye tanto y tanto sufrimiento acabando con su alma rota y la de ella misma también hecha pedazos. Así que toma la difícil decisión. Cuando la comadrona le da el bebé, este cae fatalmente al suelo.
- Presentat al X Microconcurs La Microbiblioteca
1 Abril 2021 a les 13:46
Molt bon relat i merescudament finalista! Contundent com la vida mateixa 🙂
2 Abril 2021 a les 12:41
Moltes gràcies, Vicenç. Celebro que t’agradi.
Felicitats també a tu per ser finalista en un mes anterior, que no t’havia dit res. 😉
20 Març 2021 a les 23:14
¡Enhorabuena, Carme! Gran relato.
21 Març 2021 a les 00:05
Muchas gracias, Margarita!
Encantada de que te guste 🙂